(1923 ж. 14 наурыз — 2007 ж. 13 қаңтар)
Кеңес Одағының фашизмдi жеңуге қосқан үлесi! Осы Жеңiс үшiн миллиондаған өмiрлер берiлдi. Бiздiң халықтар бiр құрылымда өз жерi, балалары үшiн, адамзат баласын сақтау үшiн күрестi. Жеңiс майданда қару-жарақпен, ал тылда ерлiкпен алынды. Бәрi де, жасы да, жасы да өз Отанын қорғауға келдi. Бiз бейбiтшiлiкте өмiр сүрiп жатқан елде өмiр сүрiп, бiз үшiн әлемдi жаулап алған адамдарға алғысымызды бiлдiремiз. Солардың бiрi — Ұлы Отан соғысының ардагерi, Ақтасты ауылының тұрғыны Талонин Михаил Григорьевич.
Михаил Григорьевич 1923 жылы 14 наурызда Воронеж облысы, Калачеев ауданы, Подгоренский ауылында дүниеге келген. Отбасында бес бала болды. Ата-анасы ерте қайтыс болды. Михаил балалардың үлкенi едi, ал кiшкентайларын балалар үйiне апарғысы келгенде, ол оларға қарсы тұрды, ешкiмдi жiбермедi. Оның өзi небәрi он төрт жаста едi, бiрақ өзi үш ағайынды және бiр сiңлiнi өсiрiп, тамақтандырды. Балалар есейiп, аяқтарына тұрғанда, Михаил Ленинград қаласындағы шымтезек өндiруге кеттi.
Онда 1941 жылы соғыс табады. Он сегiз жасында майданға алынды. Қоршауға алынған Ленинград оны қорғады, ал бейбiт уақытта Михаил Григорьевич қайтыс болғандарды шанаға қалай әкелгенiн жиi еске алады. Ол зениттiк зеңбiрекшi болған. Төрт айдан кейiн ол Пулково қаласының маңындағы Синявинск шоқысында жараланды. Михаил Григорьевичтi Ленинград ауруханасына жатқызды, ол жерде барлық қоршау жатыр. Аяқтарындағы жаралар терең, ауыр болды, дәрiгерлер оны гангрена деп ойлады. Аяқтарды кесiп тастауға тура келдi. Михаил қоршаудың соңына дейiн, Ладога көлiнде өмiр жолы ашылғанша жатты. Ол кезде ол салмағы 47 сантиметрге өсiп, 180 сантиметрдi құрады. Медбикелерi көтерiлiп, оны сөмкелердей иығына көтердi. 1942 жылы Михаил Пермь облысының Орал қаласына, Қызиль қаласына эвакуацияланды. Ол ауруханада 1943 жылға дейiн жатты. Ол жерде өзiн жақсы сезiндi, жақсы тамақтанды, емделдi. Содан кейiн оған тапсырма берiлдi, ол бұған дейiн қарсылық бiлдiрсе де, аяғымен бәрi жақсы екенiн дәлелдеуге тырысты. Бiрақ дәрiгерлер үкiмiн жеткiздi. Баратын жерi болмады, Воронеж облысы фашистердiң қол астында болды. Бас дәрiгер Михаилге ауруханада жұмыс iстеуге кеңес бердi, онда ол өзiнiң тарылған Валентина Ивановна Эрдекова-Макаровамен кездестi. Олар қырық жыл бiрге өмiр сүрдi. Олар үш әдемi бала тәрбиелеп өсiрдi: Людмила, Николай, Галина. Олар Оралдан Қазақстанға отбасымен 1962 жылы келген. Михаил 2007 жылдың 13 қаңтарында, сексен төрт жасқа дейiн екi ай өмiр сүрмей қайтыс болды. Мейiрiмдi, еңбекқор, көңiлдi — бұл ол балалардың, немерелердiң, шөберелердiң жадында қалды.
