Ұлы Отан соғысы! Ұлы соғыс және бiздiң халқымыз үшiн үлкен қасiрет. Мүмкiн, соғыс басталмайтын отбасы болмады. Күн сайын сол күндердiң куәгерлерi саны азаяды. Бүгiн бiз соғыс ардагерi Дмитрий Николаевич Барсуковты еске аламыз, ол ендi тiрi емес, бiрақ ол бiздiң жүрегiмiзде, бiздiң жадымызда. » «Ол көптеген адамдар сияқты өмiрде өз iзiн қалдырды, және бiз оларды есiмiзге түсiрсек, олар тiрi, жад өлгенде және олар жоғалып кетсе, бiз өз тарихымыздың бiр бөлiгiн, өзiмiздi жоғалтып аламыз».
Барсуков Дмитрий Николаевич 1921 жылы Солтүстiк Қазақстанда дүниеге келген. Петропавлдағы Федералдық заң мектебiн бiтiргеннен кейiн, 1939 жылдың қазан айында ВЧД-2-ге қосылды. Ақмола техникалық байқау пунктiндегi слесарь. Бiр жылдан кейiн ол қару-жарақтан бас тартып, әскерге баруға кеттi. Мiне, оның соғысы …
Олар 39-шы бөлек артиллериялық дивизияға Дмитрий Николаевичтi, одан кейiн жиырма жастағы Диманы батыс майданға жiбердi. Ол өзiнiң қызметiн қарапайым барлау офицерi ретiнде бастады, ал 43 сәуiрде ол барлау қызметiнiң бастығы болды. 1944 жылы ол кеуде тұсынан ауыр жараланды, бiр фрагмент алынып, бiреуi өкпеде қалды. Румынияға шабуыл жасағанда ол жарақат алды. Дмитрий Николаевичтiң айтуынша, олар жүгерiде жүрдi, ал ол ұзын, адам бойымен. Оны жаралады, ол жатыр, ойлайды, мiне, бәрi де бар, ешкiм таба алмайды, бiрақ ол шыға алмады, жарасы ауыр болды. Бiрақ жiгiттер командирiн тастамады, олар iздестiрдi және, әрине, тапты. Оны ауруханаға жiбердi, онда бiр фрагмент алынды. Емделiп болғаннан кейiн ол бөлiмшесiне одан әрi қызмет ету үшiн оралды.
Дмитрий Николаевич қызмет еткен дивизия Румынияны, Венгрияны, Австрияны, Чехословакияны азат етуге қатысып, Маньчжурияда шайқасты.
Ұрыстарындағы батылдық, батылдық үшiн. Барсуков Д.Н. I дәрежелi Отан соғысының екi орденiмен және 16 медальмен марапатталған, оның iшiнде «1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысындағы Германияны жеңгенi үшiн», «Жапонияны жеңгенi үшiн», «Будапешттi басып алғаны үшiн» және басқалар. Жаудың Корсун-Шевчен тобын жоюда көрсеткен батылдығы, шеберлiгi үшiн, Будапешттiң солтүстiк-шығысында жаудың қорғанысының серпiндiлiгi және ұлы Хинган мен Дунайдың күштiлiгi үшiн ардагерге Бас қолбасшы Сталин ризашылық бiлдiрдi.
Дмитрий Николаевич 1946 жылы әскерден шығарылды және бiрден автокөлiк депосына жұмысқа кеттi. Ақмола поезд вагондарының нұсқаушысы. 1952 жылдан бастап отыз жасында кәсiптiк училищенiң меңгерушiсi болып жұмыс iстедi. 1965 жылдан бастап 1983 жылы зейнетке шыққанға дейiн шеберлiк шеберiнде жұмыс iстедi.
Жарақат азаматтық өмiрде өзiн сезiндi, бiрақ Дмитрий Николаевич ешқашан шағымданбады, ол бар күшiн экономиканы қалпына келтiруге жұмсады.
Өз iсiне жаны ашитын ар-ожданы үшiн ол өзiнiң әрiптестерi мен достарының лайықты құрметiне ие болды, оларда ол көп болған. Дмитрий Николаевичтiң балалары, немерелерi, шөберелерi одан жан iздемедi.
Сiзге айтқым келедi — рахмет, ата,
Отанға адалдығы, соғыстағы ерлiгi үшiн,
Жеңiске қатысқаны үшiн,
Оның туған елiне не бердi.
